WIĘCEJ niż MUNDUR. Wspomnienia ze studiów na kierunku Bezpieczeństwo wewnętrzne.

data publikacji: 15.04.2016

autor: Klaudia, absolwentka Wszechnicy Polskiej Szkoły Wyższej w Warszawie, kierunek Bezpieczeństwo Wewnętrzne

Po maturze stanęłam przed problemem – jak większość młodych ludzi – co dalej? Moje zainteresowania dotyczyły nauk społecznych (co by to nie znaczyło), historii wojskowości i obronności. Moje marzenia i plany na przyszłość koncentrowały się wokół pracy w wojsku lub służbach mundurowych. Miałam chwilę na zastanowienie się nad kierunkiem oraz wyborem uczelni.
Wybór padł na uczelnię warszawską – Wszechnicę Polską Szkołę Wyższą w Warszawie, która oferowała szereg satysfakcjonujących warunków odpowiadających moim zainteresowaniom i potrzebom. Wybrałam kierunek Bezpieczeństwo wewnętrzne, deklarujące szeroką gamę przedmiotów: od ogólnych (języki obce, podstawy filozofii oraz socjologii), zawodowe (zagrożenie terroryzmem) do specjalistycznych (kryminologię, nowoczesne środki łączności). Siłą tego kierunku była interdyscyplinarność oraz kadra doświadczonych praktyków.

Dzięki teorii i praktycznym zajęciom nauczyłam się pracować w grupie i pod presją czasu, niwelować objawy stresu i przygotowywać poprawną prezentację wybranego, konkretnego problemu. Przez trzy lata nauczyłam się występować przed grupą (tłumem) i nie wpadać panikę z błahego powodu.

Na bazie pracy licencjackiej, dzięki pomocy promotora napisałam swój pierwszy artykuł, co zaowocowało ideą poświęcenia się w przyszłości pracy naukowej w obszarze obronności.

Moje zainteresowania przez ostatnie lata kształtowały się pod wpływem obranego kierunku studiów. Polubiłam góry – a we wrześniu 2015 roku zdobyłam najwyższy szczyt Bieszczad – Halicz. Przez cały czas górskiej eskapady patrzyłam na teren, jak na teatr bezpieczeństwa publicznego – czy to już choroba zawodowa?

Podjęłam kolejny etap studiów w Akademii Obrony Narodowej, a od stycznia 2016 r. równolegle biorę udział w szkoleniu wojskowym w Centrum Szkolenia w Toruniu.

Nie warto lekceważyć nauki, warto natomiast tworzyć sobie relacje z aktywnymi (mądrymi) ludźmi i nie poddawać się w dążeniu do celów, nawet jeśli w życiu popełniło się parę błędów (w końcu człowiek nie jest nieomylny). Jestem dumna z własnych pierwszych, małych osiągnięć po ukończeniu studiów. Uczelnia zmobilizowała mnie do dalszej pracy. Gdybym stanęła przed podobnym wyborem – wybrałabym ponownie Wszechnicę Polską Szkołę Wyższą w Warszawie.

Klaudia, absolwentka Wszechnicy Polskiej Szkoły Wyższej w Warszawie